گریه امان نداد!

می‌خواستم برای تو
شعری بنویسم
تیر امان نداد
نیزه امان نداد
شمشیر امان نداد

می‌خواستم برای تو
       شعری بنویسم
          حرامیان نگذاشتند
         و حواسم را بردند پی ِانگشتر
                      پی ِ گوشواره
                        و تا عمق قلبم تیر کشید

می‌خواستم برای تو
شعری بنویسم
     که فرشتگان
     به گریه ریختند به سرم
     و نگذاشتند
            کلمه‌ای به کاغذ بیایید

می‌خواستم برای تو
شعری بنویسم
که تشتی طلا گذاشتند روبرویم
          و چوب ِ خیزران
که می‌آمد تا دندان‌های تو
              و دختری سه ساله
                  خیره به چشم‌های من
        به لحن غمگین‌ترین پرستوهای مهاجر
                               از پدرش پرسید...


می‌خواستم برای تو
شعری بنویسم
یکی در نقشه
         کربلا را نشانم داد
و تا شام
        مرا پیاده برد
            با کاروان ِ اندوه
                 با کاروان ِ زخم

***
میخواستم برای تو
شعری بنویسم
گریه امان نداد

-----

روز عاشورا
محرم الحرم الحرام 1433

15 آذر 1390

-----

پوستر از سیدمحسن حسینی

افسار همه‌ی خواب‌ها را به دست گرفته‌ای!

تو

مضمون ِ  پیچیده‌ی همه نامه‌های در راهی

و در عمق بی‌خوابی این عالم

جریان داری

تو

در ناپیدایی ِ زمزمه شبانه‌ی هدهد

در پوشیده‌ترین زوایای جنگلی تاریک

زیر ِ نور ِ ماه

به خواب ِ مردمان ِ غمگین ِ دنیا

رؤیا می پاشی

تو

تو افسار همه‌ی خواب‌های خوب را

به دست گرفته‌ای

و همه را

به چشم‌های خودت دعوت می‌کنی

تو

لیلای ِ همه‌ی رؤیاهایی

#عباس_حسین_نژاد

عصر ِ دوشنبه 7 آذرماه 1390

-----------------------

عکس: خودم