دوباره آسمان تپید
برای مادران ِ کارگر پرور ِ لرستان
و آب تکان نخورد
در دل مهندسانی که در زندان
شربت ِ خنک می خورند...
پ.ن:
قرار نیست که حتمن لر باشی تا بفهمی چه می گویند مادران ِ بی پسر آوار دیده!
گریه کردن آداب و ترتیب ندارد که!
همه مادرهای جهان یک جور آتش می گیرد دلشان،
خدا رحم کند به دامن ِ کسانی که به زودی شعله های آن در می گیردشان!
---
سهم عزایتان را از این لینک بردارید و فاتحه ای شاید!