حال و روزنوشت
حال و روزنوشت‌های من در این روزهای نبادا!حال و روزنوشت
حال و روزنوشت‌های من در این روزهای نبادا!یک داستان مینی‌مال / خاصیت همیشگی آدمی!
درخت پس از آن همه تنهایی تکیه داده بود به زنی خسته. خسته و منتظر مثل خودش!
منتظر سال‌هایی که گذشته‌بودند و راهی که دیگر از آن کسی به دلش نزدیک نمی‌شد...
درخت اما خشکیده بود و زن هنوز امیدوارانه منتظر بود به خاصیت همیشگی آدمی!
همه آن سال‌ها / یک داستان مینی‌مال
روستای آغوزدره در مازندران - بهشهر / عکس: خودم
هُرم غریبی دارند خاکسترها و گرمای طعم داری که بوی سال های زندگی را با خود دارند.
صدای بالا آمدن شوهرش از پله های چوبی می آمد و زن دست تند کرد که هیزم تازه را زودتر در بخاری بچیند و برسد که فوت کند تا آتش الو بگیرد و گرمای آن خانه چوبی- کاهگلی؛ درست مثل همان سال ها که مرد خسته از مزرعه بر می گشت و به رسم روستاهای شمالی چای و نان و پنیرش به راه بود به عنوان پیش غذا.
صدای سرفه پیرمرد که از پشت در بلند می شود، زن بر می خیزد انگار برای بار نخست است که می بیندش و توی دلش انگار هزارتا گنجشک یکهو پر گرفته اند و گونه هایش از شرم سرخ می شود.
--
پیرمرد که وارد شد پیش از چشم ها به گونه های پیرزن نگاه کرد و مثل همه آن سال ها پیرزن را شماتت کرد که اینقدر سر نکند توی بخاری و زغال ها را فوت نکند که این جوری گونه هایش گل بیندازد و چای خواست مثل همه آن سال ها وقتی هنوز داشت جورابش را از پا در می آورد.
منتشرشده پیش از این در عکس‌داستان
روضه دهم / هیچ کلمه‌ای نیست... واتممناها بعشر!
حالا برای نوشتن روز دهم نه کلمه‌ای یاری می‌کند نه دلی!
حسین(علیه‌السلام) ِ شهید!
عباس(علیه‌السلام) ِ شهید!
زینب(علیهاالسلام) ِ اسیر!
کاروان سوخته...
در قرآنش فرموده: واتممناها بعشر...
عاشورا...
روضه دهم:
2- تفسیر برهان، 4/101
روضه نهم / برادر بخواهی مثال بزنی عباس!
کربلا/ گنبد حرم حضرت ابوالفضل(علیه السلام)/ عکس: خودم
برادری هم برای خودش عالمی دارد!
برادر بخواهی مثال بزنی عباس(علیه‌السلام)!
یعنی تمام کرد ماجرا را در قبال حسین(علیه‌السلام)!
می‌گفت: در برآوردن حوائج، حضرت عباس به سبب نداشتن مقام امامت برخی معذوریت‌ها را ندارد و به اصطلاح دستش بازتر است... (دریابیم!)
روضه نهم:
قالَ اَبوُالْحَسَنِ الرِّضا علیه السلام فی حَدیثٍ لِلرَّیّانِ بْنِ شَبیبٍ : یَاابْنَ شَبیبٍ اِنْ کُنْتَ باکیاً لِشَیٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلیٍ بْن ابی طالبٍ عَلَیهُما السَّلام فَاِنَّهُ ذُبِحَ کُما یُذْبَحُ الْکَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ اَهْلِ بَیِتِهِ ثَمانیةِ عَشَرَ رَجُلاً ما لَهُم فِی الْاَرضِ شَبیهونَ وَ لَقَدْ بَکَتِ السّماواتُ السَّبْعُ وَ الْاَرْضونَ لِقَتْلِهِ وَ لَقَدْ نَزّلَ اِلَی الْاَرْضِ مِنَ الْمَلائِکةِ اَرْبَعَةُ اَلافٍ لِنَصْرِهِ فَلَمْ یُوْذَنْ لَهُمْ فَهُمْ عند قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ الی اَنْ یَقومَ الْقائِمُ فَیَکونونَ مِنْ اَنْصارِهِ وَ شِعارُهُمْ « یا لَثاراتِ الْحُسَیْنِ . »
امام رضا علیه السلام در ضمن حدیث به ریان بن شبیب فرمود : « ای پسر شبیب ! اگر برای چیزی گریان شدی بر حسین بن علی بن ابی طالب علیهما السلام اشک ببار زیرا سر از پیکرش جدا ساختند و هجده مرد از خانواده او که در زمین بی مانند بودند همراه او کشته شدند و براستی که آسمانهای هفتگانه و زمینها در قتل او گریستند . چهار هزار فرشته برای یاری او بر زمین فرود آمدند اما اجازه نیافتند . و ایشان آشفته و غبار آلود تا قیام قائم علیه السلام نزد قبر او هستند [ و پس از ظهور ] از یاران او هستند و شعارشان خونخواهی حسین علیه السلام است . »
روضه هشتم / جوانی در خانه حسین(ع)
جوانی که ۱۹ تا ۲۵ سال(با توجه به روایات و تواریخ موجود) از عمرش را در خانه حسین سپری کرده چگونه جوانی می تواند باشد؟
گفتن از جوانی چون علی اکبر که در خانه سید جوانان اهل بهشت رشد کرده چقدر سخت و شیرین است!
چرا در باب حضرتش منابع موجود این قدر کم است؟
چرا برای الگو دادن به جوانان باید حرف‌های آسمانی ِ سخت ِ دیرفهم ِ غیرقابل تصور و عینیت نبخشیده زد در تعریف از مثلاً علی اکبر ِ حسین(ع)؟
تا کی تکرار حرف‌های دیگران بی‌تحقیق و بی تبیین و بی به روز کردن؟
روضه هشتم:
[یا ایُّهَا الناسُ هذَالحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ فَاعْرِفُوهُ فَوَالَّذی نَفسی بِیَدِهِ إنَّهُ لَفِی الجَنَّةِ و مُحِبّیهِ فِی الجَنَّةِ وَ مُحِبّی مُحِبّیهِ فِی الْجَنَّةِ]
( ای مردم این حسین بن علی علیه السلام است او را بشناسید قسم به آن که جانم در دست اوست او در بهشت است دوستدارانش در بهشت اند و دوستداران دوستدارانش نیز در بهشت اند .)
روضه هفتم / نامش را گذاشته‌اند اباعبدالله!
نامش را گذاشته‌اند اباعبدالله!
می‌دانی چرا؟
عبدالله کدام فرزند حسین است که کنیه، حضرتش را اباعبدالله است و این همه مشهور!
عبدالله نام همین فرزند شش ماهه است که بیشتر او را علی اصغر می‌خوانند...
در شهر کربلا برای یافتن مقام علی اصغر باید دنبال مقام عبدالله رضیع باشید...
می گفت دست کم نگیرید این شش ماهه باب الحوائج را!
در قرآن آمده که عیسی در مهد می فرماید:
وَیُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِینَ و با خلق در گهواره سخن گوید بدان گونه که در سنین بزرگی، و او از جمله نیکویان جهان است. ﴿آل عمران: ٤٦﴾
مریم به اشاره حواله به طفل کرد، آنها گفتند: ما چگونه با طفل گهواره ای سخن گوییم؟
فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ ۖ قَالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَن کَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا ﴿٢٩﴾ آن طفل (به امر خدا به زبان آمد و) گفت: همانا من بنده خاص خدایم که مرا کتاب آسمانی و شرف نبوت عطا فرمود. قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا ﴿٣٠﴾ و مرا هر کجا که باشم مایه برکت (و رحمت) گردانید، و تا زنده ام به عبادت نماز و زکات سفارش کرد. وَجَعَلَنِی مُبَارَکًا أَیْنَ مَا کُنتُ وَأَوْصَانِی بِالصَّلَاةِ وَالزَّکَاةِ مَا دُمْتُ حَیًّا ﴿٣١﴾-مریم
علی اصغر آیا این‌گونه نبود؟ و نیست؟ فتأمل!
روضه هفتم:
روضه ششم / کدام سوی حسین ایستاده‌ایم؟
کدام سو ایستاده ایم
پشت حسین یا روبه‌روی حسین؟
روضه ششم:
پیامبر اکرم (ص) فرمود: « فَطوُبی لِمَنْ کانَ مِنْ اَوْلیاءِ الْحُسَیْنِ وَ شیعَتِهِ هُمْ وَ اللهِ الْفائِزوُنَ یَوْمَ الْقِیامَةِ » .
« سعادتمندی آنان که از دوستان و پیروان حسین (ع) هستند. بخدا سوگند ایشان در قیامت پیروز و نیکبخت هستند ».
1- النور / 52
2- بحارالانوار ، 44/ 225
روضه پنجم / ببین خاک چه آبرویی پیدا کرده از برکت حسین(ع)
حرم امام حسین(ع) / عکس خودم
شهادت البته آبرو می خرد برای آدمی
آستان رفیعی است که هر کسی نصیبش نمی شود و بها می خواهد
حسین ولی آبروی شهادت شد و این نه شعار است که حقیقتی است که انکار نمی شود..
ببین خاک چه آبرویی پیدا کرده به عنوان مثال، که به رغم حرمت خوردن از نظر علما، همان علما فتوا می دهند خاک تربت حسین(ع) را در کام کودک تازه به دنیا آمده بریزند و تبرک کنند روح و جانش را...
روضه پنجم:
قال الصادق علیه السلام « اِنَّ الْبُکاءَ وَ الْجَزَعَ مَکْروهٌ لِلْعَبْدِ فی کُلّ ما جَزَعَ ما خَلَاالْبُکاءَ عَلَی الْحُسینِ بْنِ عَلیٍّ علیهما السلام فَاِنّهُ فیهِ مَاْجورٌ . »
امام صادق علیه فرمود : « هرگونه گریه و بی تابی برای بنده در هرجا که بی تابی کند مکروه و ناپسند است مگر گریه بر حسین بن علی علیه السلام که پاداش و ثواب دارد .»