آمده ام پای این درخت انگور بالا بلند!

انگورها را بسته به ظرفیت توزیع کرده اند بین آدم ها و غیر آدم ها!

کسی چون رسول خاتم صلی الله علیه و آله گنجایشی بی کران داشت و هر چه مستی برایش تدارک می دیدند باز جامی دیگر طلب می کرد که ما عبدناک حق عبادتک و ما عرفناک حق معرفتک!
و آدمی چون بایزید به جرعه ای مست شد و فریاد برآورد: آی من خدایم و لیس فی جبتی الا الله و در پیراهن من جز خدا نیست و چه بزرگم من و شأن من چه عظیم است...
حالا منی که با کلمات به ابراز ِ وجود می خواهم که بپردازم وضعیتم چنان است که به قول شاعر هفت شهر عشق را عطار گشت و من هنوز کوچه را پیدا نکرده ام با کمال شرمندگی!

آمده ام پای درخت انگوری بالا بلند تا شاید آنها که بالایند چیزی از دست شان در برود و سهمی به بی چیزی ام برسد ...

مستی که به این آسانی ها نیست... ظرفیتش هم ...

پ.ن:

نقاشی از سید امین نبی پور