به هیچ پرنده‌ای آشنایی نده!

ناگهان ِ نگرانی خویش را

           برگردان
                   از چشم‌ها به دلت!

و فرو شو
           در تاریکی ِ بی شکوه خودت

                           بی‌چراغ و چای!

سمت زرد دستانت را
 بکن از آن طرفی

                که کسی نبیند!

و به هیچ پرنده‌ای
             آشنایی نده

                 که درخت شدن

           مصیبتی نو می‌شود
              این زخم کهنه را!