روضه هشتم / جوانی در خانه حسین(ع)

بین الحرمین؛ کربلا / عکس: خودم

جوانی که ۱۹ تا ۲۵ سال(با توجه به روایات و تواریخ موجود) از عمرش را در خانه حسین سپری کرده چگونه جوانی می تواند باشد؟

گفتن از جوانی چون علی اکبر که در خانه سید جوانان اهل بهشت رشد کرده چقدر سخت و شیرین است!
چرا در باب حضرتش منابع موجود این قدر کم است؟
چرا برای الگو دادن به جوانان باید حرف‌های آسمانی ِ سخت ِ دیرفهم ِ غیرقابل تصور و عینیت نبخشیده زد در تعریف از مثلاً علی اکبر ِ حسین(ع)؟

تا کی تکرار حرف‌های دیگران بی‌تحقیق و بی تبیین و بی به روز کردن؟

روضه هشتم:

حذیفه یمانی گوید : پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را دیدم که دست حسین بن علی علیه السلام را گرفته و می فرماید:
[یا ایُّهَا الناسُ هذَالحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ فَاعْرِفُوهُ فَوَالَّذی نَفسی بِیَدِهِ إنَّهُ لَفِی الجَنَّةِ و مُحِبّیهِ فِی الجَنَّةِ وَ مُحِبّی مُحِبّیهِ فِی الْجَنَّةِ]
( ای مردم این حسین بن علی علیه السلام است او را بشناسید قسم به آن که جانم در دست اوست او در بهشت است دوستدارانش در بهشت اند و  دوستداران دوستدارانش نیز در بهشت اند .)

امالی صدوق / 478