عبایت را
بر سر این جاده‌های مضطرب
بکش
تا تانک‌ها
در لانه‌هاشان
آرام بگیرند
ولبنان
شیر بنوشد؛ آسوده
از پستان مادر صلح!
***
مادام که چشمان تو باز است
سرو کوهی
میوه‌می‌دهد؛
سیب می آورد
این را گنجشک‌های بیروت
سوگند می‌خورند!
***
عبای پرسیب‌ات را بتکان!
کودکان پنج رنگ
تشنه‌ی سیب‌اند
سیب ِ سبز ِ روشن
روشن‌تر!
***
تعبیر شو
درخت ِ خجسته‌ی زیتون؛
شب تاریکی است!
شعر از خودم، عکس از سایت امام صدر