دوباره آسمان تپید برای مادران ِ کارگر پرور ِ لرستان و آب تکان نخورد در دل مهندسانی که در زندان شربت ِ خنک می خورند...
پ.ن: قرار نیست که حتمن لر باشی تا بفهمی چه می گویند مادران ِ بی پسر آوار دیده! گریه کردن آداب و ترتیب ندارد که! همه مادرهای جهان یک جور آتش می گیرد دلشان، خدا رحم کند به دامن ِ کسانی که به زودی شعله های آن در می گیردشان! --- سهم عزایتان را از این لینک بردارید و فاتحه ای شاید! |